Plight of Filipino Amerasians

SATURDAY NIGHT, OCTOBER 4, I WAS MULTI-TASKING AS USUAL WHEN I HEARD THE PHILIPPINE NATIONAL ANTHEM ON TV.  I stopped what I was doing and it was a PBS documentary film called LEFT BY THE SHIP.  I must be somewhere else when it was first shown on May 24, 2012.  It was mindblowing as I did not know there were 50,000 Amerasian children mostly fathered by blacks and some whites.  Once the ship and sailors left to go to another port of call it's goodbye to their good-time ladies.  Untraceable.  They find themselves to be pregnant with no recourse but to raise the child by themselves as single mother.  It's just by the grace of God and with the help of family relatives that they were able to raise the child.  While watching, one Amerasian girl said, "I am ugly."  I don't think she's ugly at all, she's beautiful.

Abortion is a no-no in the Philippines being a Catholic nation.  In the film, a pregnant 14 or 16-year old Amerasian girl delivered a beautiful baby.  

"Each of us is a masterpiece of God's creation."

VIDEO LINK  http://youtu.be/XqWxH_JliHM

Review of the film on Amazon

Related Links:

http://www.pbs.org/independentlens/left-by-the-ship

http://left-by-the-ship.blogspot.com

Recycled Web Page    October2014

_____________________________________

@lagrimas

Thank you for your e-mail.  Your opinion is very important and everything that you wrote should be considered.  I don't really know exactly what kind of military base it will be.  In fact, some extremist Americans are telling the U.S. Government to close all military bases all over the world to save money and be done with wasteful expenses.  Of course, such crazy idea would never come to fruition because of these reasons: America, as the number 1 superpower, has a responsibility to protect the rest of the free world as well its own from terrorists and evildoers; if they close the military bases and bring home the soldiers, what would the current administration do to provide jobs for them when they return to private life?  The U.S. economy is stagnant and in recession (yes, it is!).  The current job unemployment is 9.1%.  There are no jobs.



Fortunately, the people of the Philippines are surviving because of close family ties -- they have relatives working for a living in other countries and they send their remittances to help and support them.  I think the Philippines is far luckier than the people of Africa (Somalia, Uganda, Libya, Egypt) and other third-world countries.  I was in Egypt last year and found out the Philippines is better looking, economically, socially and environmentally.  Historically, it's good they have the Pyramids, Sphinx and King Tut.



Anyway, things are hard to tell the way things are going in many parts of the world.  Being an individualistic and independent person I educate myself with what's good for me and just live within my means in order to survive.  Goodbye cruel world and let me be.



Ate Lib

---

To: Lib
Subject: RE: FR: RETURN OF U.S. FORCES TO SUBIC
From: lagrimasb
Date: Thu, 18 Aug 2011 00:49:36 -0400

Dear Ate Lib

Panig ako sa iyong pagnanais na muling mabalik ang US bases sa Pinas. Unang-una, proteksiyon sa mga manlilinlang at mga ganid na bansang may pagnanasa sa kalahatan man o partes ng yaman ng ating bansa. Pangalawa, ang mahihirap nating mga kababayan ay muling magkakaroon ng pag-asang muling makakain ng tatlong beses sa isang araw, mula sa mga dolares na ibabahagi ng US, maging ito man ay manggagaling sa kanilang gobyerno o manggaling sa mga trabahong ihahain o isasagawa ng mga sundalong ito kung sila ay nasa ating bansa na.

So what, kung muling magkaroon ng mga bars o pang-aliw na establisimiyento sa Pinas!! Mayroon naman nang mga ganitong lugar sa buong mundo. Nasasa-tao naman ang ikasasama o ikabubuti nila. Hindi naman lingid sa kaalaman ng lahat diyan sa Pinas, na kahit na wala nang base militar diyan sa Pinas, patuloy pa rin ang mga pang-aliwang lugar diyan sa Pinas, na kung ikukumpara ang kikitain ng mga nagtatrabaho sa mga lugar na iyan, ay hindi nakakatulong sa mga kababayan natin. At walang nagawa maging iyong mga alagad ng Diyos o simbahan, na isa sa mga naging malakas na sandigan ng pagkawala ng US base sa Pinas. Tapos naman nito hindi sila nakatulong o nakagawa ng resolusyonan sa paghihirap ng bansa.

Maliit lang ang ating bansa, na maituturing pang isa sa mga nagdadanas ng kahirapan. Sa ngayon nasasa-awa na lang ng US na piliin ang ating bansa para i-base muli ang kanilang forces dito. Maging praktical tayo, ika nga!!  Huwag nating pairalin ang ating tinatawag na "pride" dahil hindi nito mabibigyan ng laman ang ating  mga sikmura. Hindi natin kailangan na maging mapagmalaki at magmayabang sa mga bagay na wala naman tayo. Ang ganitong pag-uugali at crab mentality ang naging dahilan upang magdanas ng hirap ang ating mga kababayan nag puwersahin nating paalisin ang US base noong panahong sana ay namumuhay naman tayo ng maayos. HIndi mayaman noon ang Pinas, pero kahit papaano, nakakakain ang mga hirap nating kababayan ng tatlong beses isang araw.

Iyong mga nagsasabing ayaw nilang matawag na "puppets" ng US, pinatatawa nila ako, at marahil hindi lang ako. Lahat ng ugaling kano: traditiong isineselebra (tulad ng Halloween na noon ay wala naman tayo), awit at sayaw, mga kasuutan,pangugusap, at mga kilos, iyon ang nakikita ng lahat ng nasa Pinas ngayon. Maging sa mga pelikula at mga artistang kano at ingles, iyon ang mas tinatangkilik na ng mga kababayan natin. Kulang na lang yata, ay halikan nila pati mga talampakan ng mga banyagang artista o mga mang-aawit na ito. Nawala na ang sarling atin, ang tunay na tradisyong pambansa. Makakita man tayo ng mga pansarili nating tradition ay sa mga espesyal na okasyon na lang. Para bang ikinahihiya ng mga bagong generation ng ating bansa ang tunay na talagang atin kaya ayon sa mga ibang bansa, wala tayong original identity, na ang lahat ay ginagaya o hinahango natin sa ibang lahi.

Hindi rin panahon ngayon na isipin natin ang magiging damdamin ng mga ibang Asean Countries na nakapaligid sa atin. Kung mag-reaksyon sila sa pagbabalik ng US base sa Pinas, patunay lang na may naiiba silang balak na magiging pabor na pansarili at sa ikabubuti lalo ng sarili nilang bansa.

Kailangan tayo ay maging optimistic at hindi pessimistic na ang pangit na kahihinatnan lang ng ating hinaharap ang ating iisipin.  And dapat na ipanatili sa ating mga puso ay pag-asa, pananalig, at pag-asam; hindi pagkatakot!!!

Ito lang po ang nais kong ilabas dito sa aking puso't isipan. Maraming salamat po. Sana po talaga matupad ang ating hangarin, nang sa ganoon, makaranas namang "makahigop ng mainit na sabaw ang mga gutom nating mga kababayan".

Published  8/18/11  altgroup  multiply
Web Page:  FW: FR:  RETURN OF U.S. FORCES TO SUBIC